ერთ ძმას ცხრა წელი ებრძოდა გულისთქმა, რათა კინოვია დაეტოვებინა. ის ყოველდღიურად აკეცავდა ტყავს, რომელზეც იწვა, წასაღებად გაამზადებდა. საღამოს იტყოდა: "ხვალ წავალ აქედანო". გათენებისას კი ეტყოდა გულისთქმებს: "ვაიძულო თავს, დღეს აქ იყოს უფლის გულისთვისო". როცა ცხრა წელი შესრულდა და დღითიდღე გადადებდა გამგზავრებას, უფალმა მისგან ეს განსაცდელი აიღო.

* იოანე მოსხი წერდა: ერთხელ დიდ მწუხარებაში ჩავვარდი, მივედი წმინდა მაკარი ალექსანდრიელთან და ვუთხარი: "აბა, მაკარი! რა ვქნა? გულისთქმა მეუბნება, - არაფრის გაკეთება არ შეგიძლია, წადი აქედანო". წმინდა მამამ მიპასუხა: - უთხარი შენს გულისთქმებს: "ქრისტესთვის მე კედლებს ვდარაჯობო".