"ქრისტე არს ჩვენ შორის" - არს და იყოს" - ამგვარად ესალმებიან ერთმანეთს ღვთისმსხურნი წირვის ჟამს, მრწამსის წარმოთქმის წინ. ამბობენ, რომ ძველი ნოვგოროდელები ამგვარად ესალმებიან ერთმანეთს.
საგულისხმოა, რომ ამგვარი მისალმება ჩვენშიც შემოვიდა.
* სიკვდილის წინ წმინდა ევსტათი მცხეთელმა მუხლნი მოიდრიკნა და უფლისადმი ლოცვა აღავლინა. უფალს შესთხოვა, რომ მისი სხეული მცხეთაში დაემარხათ და რომ მის წმინდა ნაწილებს კურნების მადლი ჰქონოდა. და ესმა ხმა, რომელიც ეტყოდა ევსტათის: "კურნების მადლით სხვებზე ნაკლები არ იქნები, რომელთაც მე ვწამვარ, ხოლო შენი გვამისთვის ნუ დარდობ, ისე იქნება, როგორც შენ თქვიო. თავმოკვეთილი წმინდა ევსტათის სხეული თბილისის გალავნის გარეთ დააგდეს, რომელიც ქრისტიანებმა მოიპარეს და მცხეთაში სამოელ კათალიკოსთან წაასვენეს და მან დიდი პატივით მცხეთის ეკლესიაში დაკრძალა.
