ათენში ყოფნის დროს პელეპონესის კუნძულზე მდებარე მთავარანგელოზთა დედათა მონასტრის იღუმენიამ ბერი იოსებ ისიხასტის შესახებ მიამბო:

-როცა ბერი იოსებ ისიხასტი გარდაიცვალა, მისმა მომვლელმა ბერმა ათანასემ ვერ შეძლო მისთვის პირი დაეხურა. არ სურდა რომ ხალხს ენახა ბერი ასეთ მდგომარეობაში. პირგაღებულმა მიიცვალა ბერმა იოსებმა. მერე როგორც წესი შეკერეს ტილო და გადააფარეს. მერე გერონდა ეფრემმა ითხოვა, გაეხსნათ, რათა დაენახა ბერებს მისი სახე და გამომშვიდობებოდნენ საბოლოოდ. მოხსნეს და რას ხედავენ, ბერს სახე გაღიმებული ჰქონდა. სასწაულია, მიცვალებული იცინის. მათაც კი ვერ ახსნეს. ასეთი რამ არასდროს მომხდარა, შეიძლება გაიცინოს მიცვალებულმა, მაგრამ თვალებ გაღებულს, პირგაღებულ ადამიანს თავზე გადააფარეს ტილო და ასეთი სახე იხილეს.

ცილისწამება დაითმინა მამა იოსებმაც. ყველა წმინდანი გადის ცილისწამებას. ვერ გახდება ამის გარეშე წმინდანი. არასდროს არ უთქვამს იმ ადამიანისთვის საყვედური ვინც ცილი დასწამა, რომ ცუდია. ერთხელ მისმა მომვლელმა მამა ათანასემ ნახა, რომ მამა იოსები ძალიან ტიროდა. რატომ ტირიხარ გერონდაო ჰკითხეს? - მთელი ღამე მისთვის ვილოცე, ვინც ცილი დამწამაო.