განმარტოება უყვარდა მამა კალენიკე ათონელს (+1930). ამ დროს მისი გონება საერო საქმისაგან თავისუფალი იყო და ღმრთისმეტყველებდა. საქმეთა გამო ხშირად უხდებოდა დაფნაში წასვლა. სხვა მამები ნავებით მიდიოდნენ, მამა კალენიკე კი ფეხით წასვლას ამჯობინებდა. დაფნამდე 8 საათი შეუსვენებლად უნდა ევლო. მაგრამ ეს რთული გზა არ აშინებდა, რადგან უფრო მეტი დრო რჩებოდა მარტო ყოფნისა. ყველა ხმაურსა და შფოთს მორიდებული, არ ისმენდა თანამგზავრთა უაზრო საუბარსა თუ კამათს. მიდიოდა უკაცურ ბილიკებზე და ღმერთთან საუბრობდა. წმინდა იოანე ოქროპირი ბრძანებს: გზები, განსაკუთრებით უდაბნოს ბილიკები, ფიქრის საშუალებას გვაძლევს, არავინ იქ არ გვაწუხებსო. მთელი ამ მოგზაურობის პერიოდში მამა კალენიკე მოუკლებლად ლოცულობდა.