დედის ლოცვა მაგალითად ექცა მამა საბას (ოსტაპენკო). სიცოცხლის ბოლომდე თვალწინ ედგა დედის მწუხარე სახე, როცა შვილი რაღაცას აშავებდა. "ვუცქერდი დამწუხრებულ დედას, ჩავუვარდებოდი მუხლებში, შენდობას ვთხოვდი გაბრაზებისთვის და ისიც სრულიად იცვლებოდა. როცა ვცელქობდით, კუთხეში გვაყენებდა ხოლმე. თვითონ მეორე ოთახში მოიდრეკდა მუხლს და შესტიროდა უფლის დედას: "ზეციურო დედოფალო, მე ისინი კი დავსაჯე, მაგრამ მათი გამოსწორება არ შემიძლია! შენ გამოასწორე ისე, როგორც იცი". გვეცოდებოდა დედა, რადგან ბავშვები ვიყავით მისი მწუხარების მიზეზნი. ვთხოვდით შენდობას, მოვიდრეკდით მუხლს, მასთან ერთად ლოცვას ვიწყებდით, უფალს ცოდვების პატიებას ვთხოვდით და ყველანი ვიცვლებოდით, უკეთესნი ვხდებოდით".