"წმიდა გრიგოლ ხანძთელის ცხოვრებიდან" ვიგებთ, რომ "მამაი გრიგოლ არავის უდებთაგანსა შეიწყნარებდა", არამედ პირველად გამოცდიდა ყოველ კეთილ საქმეზე და თუკი იპოვიდა გულით უმანკოს, უზაკველს და ყოველი კეთილი საქმისთვის უდრტვინველად და სიმდაბლით მორჩილს, სიხარულით შეიწყნარებდა. ამიტომაც ყოველი მისი მოწაფე ფრიად კეთილი იყო და ღირსად შემწყნარებელი მისი წმინდა სათნოებებისა. და ასე კეთილად ცხოვრობდნენ ისინი სულიერად, ხოლო ხორციელად დიდ იწროებაში იყვნენ.